قدرت پیشوندها در زبان گیلکی

گئنتن (=انداختن)

وأرگئنتن (=پهن کردن)

درگئنتن (=آویزان کردن)

هرگئنتن (=درگیر کردن)

مۊتن (=گشتن؛ قدم زدن)

وامۊتن (=جستجۊ کردن؛ دنبال گشتن)

دؤمۊتن (=لگد کردن؛ رۊی چیزی پا گذاشتن

هامۊتن (=تحقیق کردن؛ پژۊهش کردن)

بیشتن (=برشته کردن؛ کباب کردن)

وابیشتن (=تفت دادن)

دبیشتن (=سرخ کردن)

کتن (=افتادن)

واکتن (=از کت‌ؤکۊل افتادن)

دکتن (=در چیزی افتادن)

هکتن (=اصابت کردن؛ سرایت کردن)

فکتن (=سقۊط کردن؛ جیرکتن)

وکتن (=شدن؛ اتفاق افتادن)

گیتن (=گرفتن)

واگیتن (=از کنترل خارج شدن)

دگیتن (=شرۊع به باریدن کردن)

هگیتن/فیگیفتن (=گرفتن چیزی از کسی؛ خریدن)

فیگیتن (=زدن؛ تنبیه کردن)

وگیتن (=برداشتن)

دئان (=دادن)

وادئان (=وادادن)

هدئان/فادئان (=دادن چیزی به کسی)

فدئان (=انداختن؛ باریدن)

ودئان (=to cover)

بؤؤن (=شدن؛ بۊدن)

وابؤؤن (=باز شدن)

دؤبؤؤن (=در چیزی بۊدن)

وؤبؤؤن/واجبؤن (=بر چیزی بۊدن)

گۊدن (=کردن)

واگۊدن (=باز کردن)

دؤگۊدن (=پۊشیدن؛ ریختن در چیزی)

فۊگۊدن (=ریختن بر چیزی)

چاگۊدن (=درست کردن)

سۊسن (=×)

دؤسۊسن (=خراب شدن)

فۊسۊسن (=فرۊریختن)

وؤسۊسن (=پاره شدن)

کشئن (=کشیدن)

واکشئن (=بیرۊن کشیدن جۊجه)

دکشئن (=محکم بستن؛ طۊل کشیدن)

هکشئن/فاکشئن (=به‌سمت بیرۊن کشیدن)

چئن (=چیدن؛ زاییدن)

واچئن (=مجزا کردن)

دچئن (=چیدن بر رۊی چیزی؛ مرتب کردن)

وچئن/فیچئن/اۊچئن (=برچیدن)

خؤتن (=خوابیدن)

دۊخؤتن/جۊخؤفتن (=پنهان شدن)

فۊخؤتن/اۊخؤفتن (=رۊی چیزی خوابیدن)

فۊخؤتن (=حمله بردن)

چکسن (=×)

دچکسن/دۊچۊکستن (=چسبیدن)

وچکسن/فچکسن/اۊچۊکستن/واچۊکستن (=بالا رفتن)

کأشتن (=کاشتن)

دکأشتن (=محکم ضربه زدن)

فکأشتن (=فرۊ کردن در زمین)

دأشتن (=داشتن)

هدأشتن/فادأشتن (=سرپا داشتن)

تۊکسن (=چکه کردن)

فتکسن/اۊتۊکستن (=در رفتن آب)

شکسن/شکفتن (=شکستن)

فشکسن/اۊشکفتن (=گیر کردن تۊ گلۊ)

خۊشتن (=خشکیدن)

واخۊشتن (=از حال رفتن از گریه زیاد)

دؤخۊشتن (=ضعیف شدن؛ پلاسیده شدن)

سۊتن (=سۊختن)

واسۊتن (=تبخیر شدن)

کرسن/کلاشتن (=×)

هکرسن/فکلاشتن (=خراشیدن)

خؤندن (=خواندن)

دۊخؤندن (=صدا کردن)

ماسن (=×)

دماسن (=گیر کردن)

*پیشوند در زبان‌شناسی یک وند است که پیش از فعل می‌آید و در معنای آن فعل تغییراتی پدید می‌آورد. این روش زایش فعل یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های زبان ‎گیلکی است.